menu

11/10/16

Μια συζήτηση για το "Κρεσέντο"

Το ραντεβού δόθηκε για τις πέντε η ώρα σε γνωστό καφέ της πόλης. Συνεπής στην ασυνέπειά μου άργησα μόνο τρία τέταρτα. Ο Στέφανος με περίμενε ήδη εκεί. Στο τραπέζι και το "Κρεσέντο" του. Η πρώτη του συγγραφική απόπειρα.


Φίλοι από παλιά, από το σχολείο. Καθησύχαζα τον εαυτό μου επαναλαμβάνοντας συνεχώς πως εντάξει, για ένα καφέ με τον Στέφανο θα πάω. Δεν είμαι δημοσιογράφος, μερικές πληροφορίες για το blog θα πάρω μόνο. Πόσο σοβαρή μπορεί να γίνει η συζήτησή μας; Και όμως, με το που άρχισε να μιλά για το βιβλίο του, ο ενθουσιασμός του με συνεπήρε. Οι ερωτήσεις έβγαιναν αβίαστα από μέσα μου και ήθελα να μάθω κι άλλα, κι άλλα ...

Πως ξεκίνησε όλο αυτό; Πως ξεκίνησες να γράφεις;
Όλα ξεκίνησαν πέρυσι το καλοκαίρι. Διάβαζα, θυμάμαι, κάποιο μυθιστόρημα που με απογοήτευσε. Οι προσδοκίες μου ήταν άλλες όταν το πήρα στα χέρια μου αλλά τελικά αποδείχθηκε κοινότυπο και εμπορικό. Κουρασμένος από τη γκρίνια μου λοιπόν ο αδερφός μου μου λέει: Και γιατί δεν γράφεις εσύ ένα; Στην αρχή γέλασα, εγώ, αναρωτήθηκα, από που και ως που; Αργότερα όμως η ιδέα άρχισε να ωριμάζει μέσα μου. Πήρα έτσι μολύβι και χαρτί και χωρίς να το περιμένω οι σκέψεις άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά, καταλήγοντας σε αυτό που κρατάμε σήμερα στα χέρια μας.

Και ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από την πρώτη αυτή επαφή σου με τη συγγραφή; Πως ένιωσες εσύ την όλη διαδικασία;
Ομολογώ πως ήταν τρεις μοναδικοί μήνες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τρεις μήνες καθημερινής τριβής. Ξενυχτιού και εξάντλησης. Άλλαξα αυτούς τους τρεις μήνες και νιώθω πλουσιότερος. Είναι κάτι που μου άρεσε και ομολογουμένως θα το επαναλάβω, ανεξαρτήτως της πορείας του "Κρεσέντο".

Θεωρείς λοιπόν τον εαυτό σου συγγραφέα πλέον;
Όχι ακόμα, σε καμία περίπτωση. Γράφοντας ένα βιβλίο κανείς δεν γίνεται συγγραφέας, όπως φτιάχνοντας και μια τούρτα ή ένα γλυκό δεν γίνεται κανείς ζαχαροπλάστης. Η συγγραφή όμως μου αρέσει. Είναι το καταφύγιο μου από την καθημερινότητα.

Ας περάσουμε τώρα στο βιβλίο ξεκινώντας από τον τίτλο. Γιατί "κρεσέντο"; Γιατί επέλεξες να προσθέσεις έναν μουσικό όρο στον τίτλο;
Λατρεύω τη μουσική και ασχολήθηκα για χρόνια μαζί της. Ο όρος "κρεσέντο" ήταν αυτός ακριβώς που έψαχνα για να εκφράσω δύο πράγματα. Από τη μία τη σταδιακή ένταση, κορύφωση θα έλεγε κανείς, στα συναισθήματα των πρωταγωνιστών και από την άλλη την αντίστοιχη κορύφωση της ίδιας της ιστορίας, η οποία ακολουθεί ως ένα βαθμό το μοτίβο των αρχαίων τραγωδιών, όπου αφού τοποθετηθούμε στην ιστορία του έργου και η πλοκή ξεδιπλωθεί φτάνουμε τελικά στη λύση, στην κάθαρση.

Λύνεται λοιπόν η ιστορία σου στο τέλος; 
Για εμένα ναι. Υπάρχουν όμως πολλοί που διάβασαν το βιβλίο και έχουν την αντίθετη άποψη. Βρίσκονται σε σύγχυση. Πράγμα που μου αρέσει. Αυτός ο διχασμός που έχει προκληθεί ανάμεσα στους πρώτους αναγνώστες με ικανοποιεί ιδιαιτέρως.


Τους έχεις προβληματίσει χωρίς αμφιβολία. (γέλια) Και τι γίνεται με τους χαρακτήρες του έργου; Αποτελούν εξολοκλήρου αποκυήματα της φαντασίας σου ή έχεις στηριχθεί σε υπαρκτά πρόσωπα;
Αποτελούν κυρίως δημιουργήματα της φαντασίας μου, όμως η αλήθεια είναι πως έχω αποδώσει ένα μικρό χαρακτηριστικό στον καθένα από κάποιο πρόσωπο της καθημερινότητάς μου. Στον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα για παράδειγμα, έχω αποδώσει στοιχεία του ίδιου μου του εαυτού ή στοιχεία που θα ήθελα να αποκτήσω.

Ένα από τα βασικότερα στοιχεία στο έργο σου αποτελεί η σχέση μεταξύ μητέρας και γιου. Βασίστηκες και εδώ σε στοιχεία της προσωπικής σου ζωής;
Σε πολύ μικρό βαθμό ναι. Διότι ως ένα σημείο βρίσκομαι και εγώ σε πολλή στενή επαφή με τη μητέρα μου, όχι όμως στο σημείο που φτάνει η σχέση του Λεωνίδα με τη μητέρα του.

Διαβάζοντας κανείς το οπισθόφυλλο πέφτει αναπόφευκτα στο ερώτημα που έχεις θέσει στο τέλος, σχετικά με την ύπαρξη ή μη της κοινής ηθικής. Μίλησε μου λίγο γι' αυτό.
Καθημερινά καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις, μικρές ή μεγάλες. Ορισμένες από αυτές έχουν να κάνουν συνήθως με την επαγγελματική και κοινωνική μας καταξίωση ενώ άλλες με τη σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους. Όλες όμως εμπεριέχουν στοιχεία ηθικής. Δεν έχω εντρυφήσει στο τι είναι ηθικό και τι όχι, αλλά προσωπικά μιλώντας κατέληξα σε ένα δίλημμα ως προς το αν υπάρχει τελικά κοινή ηθική ή όχι, δηλαδή εάν υπάρχει κάτι κοινώς αποδεκτό ως ηθικό ή όχι. Αυτό το βιβλίο, αν θες, ήταν και ένας μικρός διάλογος με τον ίδιο μου τον εαυτό. Προσπάθησα μέσα από την ιστορία του Λεωνίδα να μελετήσω αυτό το ερώτημα και να καταλήξω σε κάποια συμπεράσματα. Προσωπικά μιλώντας πάντα, πιστεύω πως η ηθική είναι ένα από τα ζητήματα που κατακλύζονται σε μεγάλο βαθμό από προσωπική χροιά. Μπορεί κάποια κομμάτια της ηθικής ενός ανθρώπου να ταιριάζουν με κάποια ενός άλλου, όμως είναι σπάνιο έως και ανέφικτο να ταιριάζουν απόλυτα. Επομένως κατέληξα στο ότι δεν υφίσταται κοινή ηθική, ούτε στη δική μας ούτε και σε καμία άλλη κοινωνία που χαρακτηρίζεται ως ελεύθερη, στην οποία δηλαδή μπορεί κανείς να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του. 

Και κάπως έτσι αφήσαμε πίσω μας το "Κρεσέντο" και συνεχίσαμε τη κουβέντα σαν δυο παλιοί καλοί φίλοι. Προσωπικά θέλω να ευχηθώ καλή επιτυχία στον Στέφανο και το "Κρεσέντο" του.


Περίληψη: Ο Λεωνίδας είναι ένας επιτυχημένος και περιζήτητος πιανίστας, σε τέτοιο σημείο που να διαλέγει ο ίδιος τις εμφανίσεις του και τη συχνότητά τους. Μεγάλη αγάπη της ζωής του, εκτός από πιάνο, η μητέρα του, η Ευτυχία, που είναι ο βράχος στην πορεία του. Ζούνε μαζί μια ήσυχη ζωή, χωρίς απρόοπτα. Όλα όμας ανατρέπονται όταν στη ζωή τους μπαίνει ο Δημήτρης, ένας άντρας μεγαλύτερος του Λεωνίδα, που θα τον γοητεύσει σε μεγάλο βαθμό. Οι δύο άντρες θα ζήσουν ένα μεγάλο έρωτα που όμοιό τους δεν έχουν ξαναβιώσει, παρά τα είκοσι χρόνια που τους χωρίζουν.
Υπάρχουν, όμως, κάποια μυστικά που η Ευτυχία δεν έχει πει ποτέ σχεδόν σε κανέναν. Μυστικά από εκείνα που είναι ικανά να κάνουν τις σχέσεις των ανθρώπων που μπλέκονται είτε ηθελημένα, είτε άθελα τους σε αυτήν την ιστορία, από δύσκολες μέχρι ανεπίτρεπτες. (από το οπισθόφυλλο)

Για περισσότερες πληροφορίες ή ακόμη και για να αποκτήσετε το βιβλίο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον ίδιο το συγγραφέα στο e-mail: stef_parx@hotmail.com ή στο facebook: Παρχαρίδης Στέφανος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου